ဘုရားသခင္သည္ နံဝိညာဥ္ျဖစ္ေတာ္မူ၏။
ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ေသာသူတုိ႔သည္ နံဝိညာဥ္ျဖင့္လည္း ေကာင္း၊ သစၥာျဖင့္လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရမည္။
(ေယာဟန္ ၄း၂၄)
အထက္ပါ က်မ္းေတာ္ျမတ္အရ ကိုးကြယ္ေသာသူအေပါင္းတုိ႔သည္ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရာတြင္ နံဝိညာဥ္ႏွင့္ကိုးကြယ္ရမည္။ သစၥာလည္း ပါဝင္ရမည္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားသခင္ကို ကိုးကြယ္ရတြင္ နံဝိညာဥ္ေရာ၊ သစၥာေရာ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးလိုအပ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ယံုၾကည္သူမ်ား ကိုးကြယ္ျခင္းအမႈျပဳရာတြင္ မိမိတို႔ နားလည္သလိုသာ သစၥာရွိရွိျဖင့္ ကိုးကြယ္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရသည္။ ထိုသို႔ေသာ ယံုၾကည္သူမ်ား၏ အသက္တာကို ေလ့လာၾကည့္ပါက တနဂၤေႏြေန႔မို႔ ဘုရားေက်ာင္းတတ္သည္။ ခရစ္ယာန္ျဖစ္လို႔ ဆယ္ဘို႔ တစ္ဘို႔ ထည့္သည္။ ယံုၾကည္သူျဖစ္လုိ႔ မိတ္သဟာရ အစီအစဥ္မ်ားတြင္ ပါဝင္သည္ . . . အစရွိသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေနၾက လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္အေနျဖင့္ သစၥာရွိရွိလုပ္ေဆာင္
ျပဳမူေနၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ သူတို႔နားလည္ေသာ သစၥာတရားကိုသာ ဦးစားေပးေဆာင္ရြက္ေနၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရပါသည္။ ထိုသူတို႔၏ အသက္တာတြင္ နံဝိညာဥ္ျဖင့္ ကိုးကြယ္ေနမႈကို ရွာေဖြ၍ မေတြ႕ႏုိင္ေခ်။ နံဝိညာဥ္ဘုရားဆိုသည္ကိုလည္း နားမလည္၊
ဝိညာဥ္ျဖင့္ မည္သုိ႔ကိုးကြယ္ရမည္ဆိုသည္ကိုလည္း စိတ္မဝင္စားၾကေခ်။
သမၼာက်မ္းစာထဲတြင္ မိမိတို႔ကို ဘုရားသခင္သခင္ေပးသည့္ အသက္ဝိညာဥ္ကို ရရွိကာ ဘုရားသခင္ ဖြင့္ျပသည့္ ဝိညာဥ္အလင္းရသည့္အတုိင္း ကိုးကြယ္၍ သစၥာတရားကိုလည္း ဖတ္တြယ္ကာ ကိုးကြယ္အသက္ ရွင္ေသာသူအခ်ိဳ႕ကို ေဖာ္ထုတ္ ေလ့လာခြန္အားယူလုိပါသည္။
#ယံုၾကည္ျခင္းပါေသာကိုးကြယ္ျခင္း
++++++++++++++++++++
ပထမဦးစြာ ကမာၻဦးက်မ္း အခန္းၾကီး (၄)တြင္ ကာဣန ႏွင့္ အာေဗလ ဆိုသည္ ညီအကို ႏွစ္ဦးအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ ထိုညီအကို ႏွစ္ဦးစလံုးသည္ ဘုရားသခင္ကို ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းအမႈကို အတူတကြ ျပဳၾကေသာ္လည္း သမၼာက်မ္းစာကမူ ညီအာေဗလ၏ ကိုးကြယ္ျခင္းကိုသာ ဘုရားသခင္က လကၡံခဲ့ေၾကာင္း အတည္ျပဳေဖာ္ျပထားပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကာဣန ၏ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းကို ဘုရားသခင္က လစ္လွ်ဴရႈခဲ့ပါသနည္း။
ထိုအေၾကာင္းအရာကို ေဟၿဗဲက်မ္းတြင္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပရာတြင္ အာေဗလသည္ ယံုၾကည္ျခင္းအားျဖင့္ ယဇ္ပူေဇာ္ခဲ့ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ဘုရားသခင္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ တိုးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ရာတြင္ ယံုၾကည္ျခင္း သည္ အလြန္အေရးၾကီးပါသည္။ ဘုရားသခင္ကို ယံုုၾကည္ျခင္းဆိုသည္မွာ လူတစ္ဦး၏ႏွလံုးသားထဲ အသက္ ဝိညာဥ္ထဲက ေပၚထြက္လာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။
အၾကင္အရပ္၌ လူႏွစ္ဦး သံုးဦးတုိ႔သည္ ငါ၏နာမကို ေထာက္၍ စည္းေဝးၾက၏။
ထိုအရပ္၌ သူတို႔အလယ္ မွာ ငါရွိသည္ဟု မိန္ေတာ္မူ၏။ (ရွင္မ ႆ ဲ ၊ ၁၈း၂၀)
ထိုက်မ္းစာအရ လူႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္တို႔သည္ ခရစ္ေတာ္၏နာမ၌ စုေဝးသည္ဆိုပါက ဤေနရာတြင္ ကိုယ္ေတာ္အတူတည္ရွိေနေၾကာင္း သင္ယုံၾကည္ႏုိင္ပါသလား။ အကယ္၍ သင္သည္ အမွန္တကယ္ ယံုၾကည္ နုိင္သည္ဆိုပါက ဘုရားသခင္ေရွ႕သုိ႔လာေရာက္ေသာသူတုိ႔သည္။ အေျပာအဆုိ၀တ္စားဆင္ယင္ပုံကုိ ဂရုစုိက္ရမည္ျဖစ္သည္။ ယုံၾကည္သူမ်ား၏ ဇာတိသေဘာတုိ႔ကုိ ယူေဆာင္လာမည္မဟုတ္ေပ။ ဘုရားေက်ာင္းသုိ႔လာျခင္းျဖင့္ သစၥာ၀တ္ကုိ ျပဳၾကေသာ္လည္း
မိမိတုိ႔၏ အျပဳအမူတုိ႔သည္ ဇာတိသေဘာတုိ႔ကုိ သယ္ေဆာင္လာေသာေၾကာင့္ ၀ိညာဥ္ျဖင့္ ကုိးကြယ္ေနသည္ဟုမဆုိႏုိင္ေပ။ ေဟၿဗဲက်မ္းကုိေရးသားခဲ့ေသာသူက မျမင္ရေသာ အရာကုိ ယုံၾကည္ျခင္းျဖင့္ က်င့္ေဆာင္သည္ဟု ေဖာ္ျပခဲ့ပါသည္။ ဆုိလုိသည္မွာ ကုိယ္တုိင္မျမင္ေတြ႔ေသာ္လည္း မိမိ၏ စိတ္၀ိညာဥ္ အလင္းက ေဖာ္ျပသည့္အတုိင္း ယုံၾကည္ေသာစိတ္ျဖင့္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္သည္ဟု ဆုိလုိပါသည္။ ေရာမၾသဝါဒစာထဲတြင္ အာျဗဟံကိုယ္တုိင္က မိမိယံုၾကည္သည့္အတုိင္း ျပဳမူသည္ဟု ေဖၚျပပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ယံုၾကည္သည့္အတုိင္္း ျပဳမူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားပါက က်မ္းစာက ေဖာ္ျပသည့္ အတုိင္း
ယံုၾကည္သည္ဆိုပါက အဘယ္ေၾကာင့္ ယံုၾကည္သူမ်ားသည္ ဘုရားေက်ာင္းတြင္ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ရာတြင္ မိမိတို႔ ဆႏၵအလိုအတုိင္း ျပဳမူေနၾကပါသနည္း။ ထိုသို႔ ျပဳမူကိုးကြယ္သူမ်ားကို ကာဣန ကိုးကြယ္ သကဲ့သို႔ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနေသာသူမ်ားဟု ဆိုႏုိင္ပါသည္။ ထုိသူတို႔တြင္ ယံုၾကည္ျခင္း မပါရွိေခ်။
#သစၥာတရားကိုဖက္တြယ္ၿပီးကိုးကြယ္မႈျပဳျခင္း
+++++++++++++++++++++++++++
တဖန္ ဒံေယလ အနာဂတၱိက်မ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္လည္ေလ့လာၾကည့္ပါက ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါဆိုေသာ လူငယ္သံုးဦး၏ အသက္တာကို ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။
ထုိသူတုိ႔၏ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္းကို ျပန္လည္ေလ့လာၾကည့္ပါက ယံုၾကည္ျခင္းပါဝင္၍ သစၥာတရားကိုလည္း ဖက္တြယ္ထားေၾကာင္း ျမင္ေတြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ဒံေယလ ၃း၁၇-၁၈ တြင္ ထိုလူငယ္ သံုးေယာက္က ရဲရင္ျပတ္သားစြာျဖင့္ ဘုရင္က ရွိခိုးဝတ္ျပဳခိုင္းေသာ ရုပ္တုႀကီးကို ဦးမခ် ဝတ္မျပဳႏုိင္ေၾကာင္း ဘုရင္ကို ေျပာဆိုခဲ့သည္။ ဘုရားသခင္က ကယ္ႏႈတ္မည္ဟု ယံုၾကည္ျခင္းအျပည့္ျဖင့္
ျပန္လည္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ အကယ္၍ မကယ္ႏႈတ္ခဲ့လွ်င္လည္း အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားသခင္မွလြဲ၍ မည္သည့္အရာကိုမွ် ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ျခင္း မျပဳႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာဆိုကာ ျငင္းပယ္ခဲ့ေလသည္။
ထိုသူတို႔၏ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္မႈကို ၾကည့္ပါက ႏွလံုးသား၏ အနက္ရႈိင္းဆံုး ေနရာထက္ ပိုနက္ရႈိင္းေသာ ဝိညာဥ္ထဲက ယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ ဘုရားကို ကိုးကြယ္ခဲ့သည္အျပင္ သစၥာတရားကိုလည္း
ဦးထိပ္ပန္ဆင္ကာ ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္တြင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ခဲ့ေလသည္။
ယံုၾကည္သူတို႔သည္ ဆုေတာင္းခ်က္မ်ားကို ေတာင္းခံရာတြင္ မိမိဆုေတာင္းသည့္အတုိင္း အေျဖတစ္စံုတစ္ရာ မရခဲ့လွ်င္ စိတ္ပ်က္လက္ေလွ်ာ့သြားေလ့ရွိသည္။ ခရစ္ယာန္တစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားကို သိကၽြမ္းသူ ျဖစ္သျဖင့္ ဆုေတာင္းရမည္ဟူေသာ အခ်က္ကို သစၥာရွိရွိျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဆုေတာင္းခ်က္ အေျဖမရရွိပါက စိတ္ပ်က္အားငယ္ကာ ယံုၾကည္ျခင္း ပ်က္ျပားသြားတတ္ၾကပါသည္။ ဆုေတာင္းခ်က္ အေျဖမရလွ်င္ မိမိအသက္တာကို ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ရမည့္အစား “ဆုေတာင္းလွ်င္လည္း အလကားပါဘဲ” ဟူေသာ အသံမ်ိဳးသာ ထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ ဘုရားသခင္က ေပးႏုိင္သည္၊ အရာခပ္သိမ္းကို တတ္စြမ္းႏုိင္သည္၊ အလံုးစံုတုိ႔ကို မစႏုိင္သည္ ဟူေသာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ ဘုရားသခင္ ထံတုိးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ကာ ဘုရားသခင္က မေပးခဲ့လွ်င္လည္း မည္သို႔မွ် ယံုၾကည္ျခင္း ပ်က္ျပားသြားမည္ မဟုတ္ဟူေသာ စိတ္ပိုင္းျဖတ္မႈျဖင့္ ယံုၾကည္ဆုေတာင္းသင့္ပါသည္။ သူတုိ႔သည္ ဝိညာဥ္ထဲက ကိုးကြယ္ ဆုေတာင္းေနသူမ်ားဟု ဆိုႏုိင္ပါမည္လား။ ရွာဒရက္၊ ေမရွက္၊ အေဗဒေနေဂါတုိ႔၏ အသက္တာႏွင့္ မိမိအသက္ တာကို ႏုိင္ယွဥ္ၾကည့္ကာ မိမိ၏ အသက္တာထဲက ဘုရားသခင္ထံ တုိးဝင္ခ်ဥ္းကပ္ေနသည့္ ပုံစံကို ျပန္လည္ ျပင္ဆင္သင့္ပါသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာ ခရစ္ယာန္ ယံုၾကည္သူဆိုသည့္ သူမ်ားသည္ မိမိတို႔ကို ကယ္တင္ျခင္းငွါ မစြမ္းႏုိင္ေသာ ေဗဒင္ဆရာ၊ နတ္ဆရာမ်ားကို အားကိုးခိုလႈံကာ အထက္၊ ေအာက္၊ စသည့္ ယုတ္ညံ့ေသာနည္းလမ္းတို႔ကို အားကိုးေမွ်ာ္လင့္ေနေသာသူမ်ားတုိ႔သည္ မိမိကိုယ္မိမိ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားကို ယံုၾကည္သူမ်ားဟု ေၾကြးေၾကာ္ထားၾကေသာ္လည္း ဝိညာဥ္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သစၥာႏွင့္လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ေနသူမ်ားဟု မဆိုႏုိင္ပါေခ်။
#ဘုရားႏွင့္အတူသြားေနရင္းကိုးကြယ္မႈပ်က္ယြင္းသြားသူ
++++++++++++++++++++++++++++++
တဖန္ထပ္မံ၍ ဓမၼရာဇဝင္ အခန္းၾကီး (၅)တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနမန္၏ အသက္တာကို တဖန္ ေဖာ္ျပလိုပါသည္။ ထိုသူသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ႏူနာစြဲကပ္ေနေသာအခါ ဣသေရလတိုင္း ႏုိင္ငံမွ ဧလိရွဲထံ သြားေရာက္ကုသခံခဲ့သည္။ ေယာ္ဒန္ျမစ္တြင္ ခုႏွစ္ႀကိမ္ ႏွစ္လုိက္ေသာအခါ ႏူနာေပ်ာက္ကင္း သြားေလသည္။ ထိုအခါ အသက္ရွင္ေသာ ဘုရားကို ဝိညာဥ္ထဲက သိကၽြမ္းလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း သူ၏ အေနအထားမွာ မင္းမႈထမ္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရွင္ဘုရင္၏ အလိုကို ဦးစားေပးရသျဖင့္ သစၥာျဖင့္ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္နုိင္ရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ဧလိရွဲထံတြင္ ဖြင့္ဟ ဝန္ခံခဲ့ပါသည္။ (၄ရာ ၅း၁၇-၁၈)တြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ မည္သည့္အခါမွ် အျခားဘုရားကို ယဇ္ပူေဇာ္မႈမျပဳေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ သူအမႈထမ္း ခစားေနေသာ ရွင္ဘုရင္မွာ အျခားကို ကိုးကြယ္ေသာသူျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘုရင္ႏွင့္ ရိမၼာန္ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ သြားေသာအခါ ကိုယ္ဦးညႊတ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႀကိဳတင္ဝန္ခံထားပါသည္။
အထိုအေျခအေနကို ဧလိရွဲ သေဘာေပါက္နားလည္သလို ဘုရားသခင္ကလည္း ထိုသူတို႔အတြက္ ထူးျခားေသာ အျပစ္တင္ေျပာဆိုမႈ မလုပ္ခဲ့ပါ။
ဤေနရာတြင္ ေျပာလိုသည့္ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးရွိပါသည္။ ထုိသူမွာ ဧလိရွဲ၏ တပည့္တစ္ဦးျဖစ္သူ
ေဂဟာဇိ ဆိုသူအေၾကာင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္မ်ားကို ဧလိရွဲထံမွ သိကၽြမ္းၿပီးသူ တစ္ဦးျဖစ္သျဖင့္ အသက္တာတြင္ မည္သုိ႔ ဝတ္ျပဳကိုးကြယ္ရမည္ကို သိရွိနားလည္ၿပီးသူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ႏႈတ္ကပတ္ေတာ္ နားလည္ၿပီးသူျဖစ္ေသာ္လည္း ဘုရားသခင္၏ ျငင္းပယ္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေနမာန္သည္ ႏူနာေပ်ာက္ကင္းသြားေသာအခါ တန္းဘိုးရွိေသာ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားကို ေပးလွဴေသာ္လည္း ဧလိရွဲမွာ ျငင္းပယ္ကာ မခံယူခဲ့ေခ်။ ထိုအခါ တပည့္ျဖစ္သူ ေဂဟာဇိက အားမလိုအားမရျဖစ္ကာ သူ႔၏ ဆရာဧလိရွဲ မသိမီ ေနမန္ထံမွ ထိုပစၥည္းမ်ားကို ေတာင္းခံကာ ယူလိုက္သည္။ ဧလိရွဲသိေသာအခါ ဧလိရွဲက က်ိန္လိုက္သျဖင့္ ေနမန္၏ ႏူနာမွာ ေဂဟာဇိထံ က်ေရာက္သြားေလေတာ့သည္။
ဘုရားသခင္ထံသည္ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းမ်ားကို ေပးႏုိင္သူျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိေသာ္လည္း ယံုၾကည္မႈအားနည္းသည္ဟုေျပာရမည္ထင္ပါသည္။ ေနမန္ထံမွ လိမ္ညာေတာင္းခံခဲ့သျဖင့္ သစၥာလည္း ပ်က္ခဲ့ပါသည္။ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ထဲတြင္ တစ္သက္လံုး ပါဝင္အသက္ရွင္ေနေသာ္လည္း ဝိညာဥ္ႏွင့္လည္းေကာင္း၊ သစၥာျဖင့္လည္း ေကာင္း ကိုးကြယ္ေနသူေတာ့ မဟုတ္ပါေခ်။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘုရားသခင္၏ အမႈေတာ္ထဲမွာ ပါဝင္ေနရင္ က်ိန္စာ သင့္သြားခဲ့ပါသည္။ သင့္အသက္တာကိုလည္း ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ပါ။ မိမိကိုယ္ကို ဘုရားသခင္ႏွင့္ အျမဲတမ္း သြားလာအသက္ရွင္ေနသူ တစ္ဦးအျဖစ္ မိမိကိုယ္ကို သတ္မွတ္ထားပါက အမွန္တကယ္ ဝိညာဥ္ျဖင့္၎၊ သစၥာျဖင့္၎ ကိုးကြယ္ေနသူျဖစ္ပါသလား။
အကယ္၍ မိမိ၏အသက္တာသည္ ဘုရားသခင္ ႏွစ္သက္ေသာ ကိုးကြယ္မႈမ်ိဳးမရွိေသးပါက မိမိအသက္တာာကို ျပန္လည္ ဆင္ျခင္ကာ ျပင္ဆင္မႈျပဳႏုိင္ရန္ ေဝငွလုိက္ပါသည္။
Rev ဦးမင္းလြင္
